تو را من چشم در راهم ....

لحظه دیدار نزدیک است

لحظه دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام، مستم
باز می لرزد دلم، دستم
باز من اندر هوای دیگری هستم

های
نخراشی به غفلت گونه ام را، تیغ
های
نپریشی صفای زلفکم را دست
و آبرویم را نریزی، دل

لحظه دیدار نزدیک است

---------------

تو را همچون گوهری در صدف یافتم و تا ابدیت از تو محافظت خواهم کرد

تو را همچون زیبائی آسمان یافتم و همیشه در تو پرواز خواهم کرد

تو را همچون دریا یافتم و همیشه در تو خواهم بود

زیرا تنها معبود و هستی و عشقم تو هستی

همیشه زنده باش که از زنده بودم تو من نیز زنده خواهم بود

همیشه شاد باش که از شادیت دل من نیز شاد خواهد بود

همیشه با محبت باش چون محبتت نیازم خواهد بود

دوست دارم . . . خوبم ، بهتر از تو هرگز ندیده ام و نخواهم دید تا ابدیت

دوستت دارم و همیشه دوستت خواهم داشت تا ابدیت

محمد دوشنبه 19 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 09:59 ب.ظ

0 نظر

خیلی سعی می کنم امیدوار باشم

یکی توی باغچه بنفشه کاشته....از همه رنگ.....

میون خاکستریه درختا...بنفشه ها بدجوری خودنمایی می کنن.....

توی این قحطی...گاهی کمی رنگ...حتی یه لبخند....غنیمته......

باورم نمی شه این زمستونم گذشت...این سرما که انگاری دست بردار

ما نبود....بالاخره تموم شد....همه جا شلوغه ...مثل همیشه.....

خوشم.....با راه رفتن میون آدما.....با ایستادن و نگاه کردن ماهی قرمزا.....

سبزه های مدل به مدل....تخم مرغای رنگی....

بچه تر که بودیم انگاری همه رسم و رسوما زنده تر بودن....

الان همه چی فقط یه شبحه.....

خیلی سعی می کنم امیدوار باشم ....همه چیزو قشنگ تر از اونی که هست ببینم..

مثل قبل.....اما .....

سال مزخرفی بود...برای همه....سال به سال همه چی مزخرف تر می شه....

برای سال جدید بیاین هیچی از خدا نخوایم....جز شادی و آرامش.....

دلم واسه یه خنده سیر ...از ته دل......لک زده!

می تونی خند هامو بهم برگردونی.......خدا جونم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

کسی می تونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

محمد دوشنبه 19 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 09:50 ب.ظ

0 نظر

سالی که گذشت

پا روی پا می اندازم ...بعد مدتها خونه خلوته..هرکی رفته پی کاری.....

یه سیگار و چای داغ....توی لیوان سفالی نو....آی می چسبه....

اما اگه فکر و خیال نیاد سراغت......اگه مغزت یه دم آروم بگیره و

این چند جرعه چای رو زهرمار نکنه بهت.....

دیروز اونقدر فکرم مشغول کارای مونده ژوژمان آخر هفته بود که دوبار برگشتم

و وسایلی که جا گذاشته بودم رو برداشتم....آخر سر باز کیف پولمو یادم رفت....

شانس آوردم دوست کوچولوم زود اومد و پول آژانس رو داد چون دیگه وقت برگشتن

نداشتم....

نمی دونم خاصیت خستگیه که آدم همه چیزو فراموش می کنه؟

s' h abituer..... یعنی عادت می کنیم.....

آره ...به دلتنگی....به فراموشی...به خستگی.....به هزار هزارتا فکر مسخره

که میان و می رن.....کاش این کارا هیچوقت تموم نشه.....چند وقتیه دلتنگی یادم رفته..

-----------------------------------------

خوبم...خوبتر از سالی که گذشت.....که با ناراحتی و گریه تموم شد....

خوبتر از روزای کسل کننده عید....

امروز با بادی که می وزید....با آفتاب تند فروردین......با خودم خوش بودم!

بابا رو مجبور کردم بشینه و روی صورتش باند گچی بذارم ....ماسک خوبی شد...

از حالا هم منتظر قرار عصر با بچه هام....بعد مدتها جمع دیوونه ها جمعه.....

دلم تنگ شده....

یه دوستی گفت از آرزوهای محالتون بگین.....

دلم می خواست برگردم به عقب و اشتباهاتمو جبران کنم.....

دلم می خواست هیچ غمی توی دل هیچ آدمی نباشه...

دلم می خواست بچه هامون تا بچه ان بچگی کنن.....

دلم می خواست هچ بچه ای توی دلش حسرت چیزیو نداشت.....

دلم می خواست....این آروزی آخر...هر چند محال..مال خودم.....

------------------------------------------------------------------------------------------

بیا از چیزای ساده حرف بزنیم.....تو بگو روسری سبز من بهم میاد و من....

من دست های تو رو که مثل دست پسر بچه ها نرم و صاف می گیرم

و شاید چیزی نگم.....

بذار دل خوش کنیم به این بستنی قیفی و چشم ببندیم روی همه دنیا......

بخندیم به حرف های بی ربط.....به خیالات خام.....

بیا گاهی رمان های آبکی بخونیم.....فیلم هندی ببینیم......

با ریتم آهنگای عباس قادری دم بگیریم و برقصیم.....

چه اشکالی داره.....که ما هم ...یه کم .....فارغ از این همه تلخی.....

دلخوش بشیم به چیزای ساده؟؟؟؟؟

بهت نمی گم عزیز دل......که خسته ام.....از این همه دورویی و رنگ و لعاب

دروغی......هنوز حرف هام رو به دخترک توی آیینه می گم و ......خسته ام.....

از حضرت خضر ممنون که لطف کرد منو دعوت کرد به بازی کتاب های نیمه کاره .....

دوتا کتاب از ساراماگو...." همه نامها" و "بینایی" که از عید پارسال هردوشون

نصفه موندن!درباره این دوتا کتاب و البته کوری!من هیچوقت نفهمیدم چرا ازشون

تعریف می شه!کسل کننده ترین کتابایی بودن که در طول زندگیم باز کردم

و فکر نمی کنم هیچوقت تمومشون کنم!

محمد دوشنبه 19 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 09:49 ب.ظ

0 نظر

سالی که گذشت

پا روی پا می اندازم ...بعد مدتها خونه خلوته..هرکی رفته پی کاری.....

یه سیگار و چای داغ....توی لیوان سفالی نو....آی می چسبه....

اما اگه فکر و خیال نیاد سراغت......اگه مغزت یه دم آروم بگیره و

این چند جرعه چای رو زهرمار نکنه بهت.....

دیروز اونقدر فکرم مشغول کارای مونده ژوژمان آخر هفته بود که دوبار برگشتم

و وسایلی که جا گذاشته بودم رو برداشتم....آخر سر باز کیف پولمو یادم رفت....

شانس آوردم دوست کوچولوم زود اومد و پول آژانس رو داد چون دیگه وقت برگشتن

نداشتم....

نمی دونم خاصیت خستگیه که آدم همه چیزو فراموش می کنه؟

s' h abituer..... یعنی عادت می کنیم.....

آره ...به دلتنگی....به فراموشی...به خستگی.....به هزار هزارتا فکر مسخره

که میان و می رن.....کاش این کارا هیچوقت تموم نشه.....چند وقتیه دلتنگی یادم رفته..

-----------------------------------------

خوبم...خوبتر از سالی که گذشت.....که با ناراحتی و گریه تموم شد....

خوبتر از روزای کسل کننده عید....

امروز با بادی که می وزید....با آفتاب تند فروردین......با خودم خوش بودم!

بابا رو مجبور کردم بشینه و روی صورتش باند گچی بذارم ....ماسک خوبی شد...

از حالا هم منتظر قرار عصر با بچه هام....بعد مدتها جمع دیوونه ها جمعه.....

دلم تنگ شده....

یه دوستی گفت از آرزوهای محالتون بگین.....

دلم می خواست برگردم به عقب و اشتباهاتمو جبران کنم.....

دلم می خواست هیچ غمی توی دل هیچ آدمی نباشه...

دلم می خواست بچه هامون تا بچه ان بچگی کنن.....

دلم می خواست هچ بچه ای توی دلش حسرت چیزیو نداشت.....

دلم می خواست....این آروزی آخر...هر چند محال..مال خودم.....

محمد دوشنبه 19 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 09:49 ب.ظ

0 نظر

دل خونیم

شاید بدانی چند روزیست و چند ماهیست و چند سالیست به دنبال عطر گیسوان خرماییت و برق خورشیدی دیدگانت . گل لبخند دلت نشستم و هر لحظه و هر لحظه زندگیم دوست دارم گل سرخ صورتت را ببویم و از عطر آن مست بشم تا شاید به حرمت بوی گل رز هم که شده لحظه ای آب دیدگانم خشک شود و دگر بار صورت مثل ماهت را ببینم و همچون گل شیپوری در مقابل زیبا ئیهایت سر تعظیم فرود آورم و دل سرخ خودم را که از زخم زبانهای دیگران به خاطر عشق تو زخمی شده است تقدیم تو و شادیهایت کنم

تقدیم به گل زندگیم

محمد شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 12:58 ب.ظ

0 نظر

مرگ دلم

مرگ آن نیست که در قبر سیاه دفن شوم مرگ آن است که از خاطر تو با همه ی خاطره ها محو شوم

می دونم می خوای بری
منو تنها بذاری
می دونم چشات می گن
دیگه طاقت نداری
می دونم خسته شدی
مرغ پر بسته شدی
دیگه تو بال و پری
واسه پرواز نداری

می دونم دست تو نیست
رفتن و پر زدنت
آخه اگه با تو بود
من بودم همسفرت

می دونی رفتن تو
توی تقدیر منه
گریه های بی صدا
سهم فردای منه

می دونی مال منه
همه ی جدایی ها
همه ی غم های دنیا
همه ی تنهایی ها

می دونی اشکای من
مث بارون می بارن
آخه تو که نباشی
دیگه مانع ندارن

ای عشق، شکسته ایم، مشکن ما را

اینگونه به خاک ره میفکن ما را

ما در تو به چشم دوستی می بینیم

ای دوست مبین به چشم دشمن ما را

دلم برای کسی تنگ است،

که آفتاب صداقت را،

به میهمانی گلهای باغ می آورد

و
گیسوان بلندش را

به بادها می داد

و دست های سپیدش را

به آب می بخشید

دلم برای کسی تنگ است

که چشم های قشنگش را،

به عمق آبی دریای واژگون می دوخت

و

شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند

دلم برای کسی تنگ است

که همچو کودک معصومی

دلش برای دلم می سوخت

و مهربانی را

نثار من می کرد.

دلم برای کسی تنگ است که تا

شمال ترین شمال

و در جنوب ترین جنوب
همیشه و در همه جا

آه با که بتوان گفت،

که بود با من

پیوسته نیز بی من بود

و کار من ز فراقش فغان و شیون بود.

کسی که بی من ماند

کسی که با من نیست

کسی که ....

دگر کافی است

محمد شنبه 17 فروردین‌ماه سال 1387 ساعت 12:46 ب.ظ

0 نظر

چراغ دل

ای چراغ دل تاریکم از این خانه مرو

اشنای تو منم ، بر در بیگانه مرو

شمع من باش ، بمان نور زتو اشک زمن

جان فشان تو منم ، در بر پروانه مرو